"ขอโทษนะคะ ท่าน"เด็กหญิงผมสีเขียวที่กำลังหยุดจากการปั่นจักรยาน ถามท่านผู้หนึ่งในเมืองเอวาลีน
"อะไรหรือแม่สาวน้อย"
"ท่านรู้จักทางไปชายหาดของฟอเรนย์รึเปล่าค่ะ"เธอยังคงถามเขาต่อไป
"อ๋อ @@3#@3#3$333225"ท่านผู้นั้นบอกทางให้เธออย่างคล่องแคล่วดังผู้ชำนาญทางผู้นึง
"ขอบคุณมากนะคะท่าน"เธอพูดจบ เธอก็ปั่นจักรยานไปยังชายหาดแห่งนั้น
ซ่าๆ
เสียงของน้ำทะเลสีฟ้าครามสดใสที่ค่อยๆซัดเข้าบริเวณชายหาดของอาณาจักรฟอเรนย์
ลมจากทะเล.....แทนที่มันจะทำให้ร้อน แต่มันไม่ใช่.....มันเย็นสบายจริงๆ
"อืม.....อ่า!!!!!!"เมอร์ินด้าทำท่าบิดขี้เกียจในขณะที่เธอมองทัศนียภาพที่อยู่ข้างหน้าเธอ
"ที่นี้อากาศดีจังเนอะ ลิตเติ้ล"เธอหันไปพูดกับเจ้าแมวที่ภูติของเธอเพิ่งให้มา
"เมี้ยว~~~"เจ้าแมวน้อยตอบตามเสียงของเจ้านายของมัน แต่เมอร์ก็รู้คำตอบดี
"แกเองก็คงชอบที่นี่เหมือนกันสินะ"เธอยื่นมือไปลูบคางเจ้าลิตเติ้ลเบาๆจนมันเคลิ้มและนอนลงตรงเท้าเธอ
เมอร์รู้สึกชอบที่นี่มาก นี้สินะที่เรียกว่า สวรรค์บนดิน ถึงแม้เธอจะท่องเที่ยวหลายที่ของอาณาจักรฟอเรนซ์มาแล้ว
ทั้งท่าเรือบาฟอรี่ เมืองเอวาลีน ภูเขาไฟหยุดนิ่ง ทะเลทรายลวงตา
ไม่มีที่ไหนเลยที่เธอจะชอบเท่าที่นี้
ซ่าๆๆๆ ครืด....ซ่าๆๆๆ
จู่ๆก็มีเปลือกหอยใบนึงลอยมาตามกระแสน้ำทะเลมาทับถมกันบริเวณสุสานหอย มันเป็นหอยสังข์สีฟ้าทะเลที่แตกต่างจากหอยสังข์อันอื่น
ที่ถูกส่งมาจากเมืองใต้บาดาล รอคอยทุกๆคนที่เดินมาแถวนี้เพือมาพบมัน
"ลั้นล้าๆๆๆๆ....เอ๊ะ!?"ในขณะที่เมอร์รินด้ากำลังเดินเขย่งเท้าไปตามชายหาดเธอก็หันไปเห็นหอยสังข์สีฟ้า
มันช่างแตกต่างจากหอยสังข์อันอื่นจริงๆ สีของมันเหมือนสีของน้ำทะเลมาก เหมือนมีคนมาทาสีมัน
"เมี้ยว~~"ในขณะที่เมอร์กำลังชมความงามของเจ้าเปลือกหอยนั่น
แต่เธอก็ต้องตื่นจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงเจ้าลิตเติ้ล ที่คาบเปลือกหอยมาให้เธอ
"ลิตเติ้ลนายเอามาให้ฉันทำไมหรอ"เธอพูดแล้วหยิบเจ้าเปลือกหอยขึ้นมา
พรืบ!!!ตุ้บ!!!
อยู่ๆกระดาษน้ำและขวดโหลดใส่น้ำสีเขียวก็หลุดออกมาจากเปลือกหอยนั้น
"เอ๊ะ กระดาษนิ"เธอพูดพร้อมหยิบกระดาษขึ้นมาอ่าน
'ผู้ที่เปิดอ่านกระดาษแผ่นนี้ เราชาวเงือกต้องการให้คุณช่วย เพียงแค่ท่านเดินทางไปยังที่ที่มีดอกไม้ทะเลมาก ท่านก็จะพบถิ่นของพวกเรา'
ท่านชาวหัวหน้้าเงือก
ยาที่เราให้เธอสามารถหายใจในน้ำได้
เมื่อเมอร์รินด้าได้อ่านข้อความจากใต้บาดาล เธอรับรู้ได้ถึงความสนุกของการผจญภับใต้บาดาล
"ฉันต้องไปช่วยพวกเขา"เธอค่อยๆยืนขึ้นและมองไปยังทะเลที่กว้างใหญ่ไพรศาล
"เมี้ยว~~~"อยู่ๆเจ้าแมวน้อยก็มาคลอเคลียแถวขาของเธอ
"เป็นอะไรไป ลิตเติ้ล"ในขณะที่เธอลูบหัวเจ้าเหมียว เธอก็มองเห็นแววตาเศร้าของมัน
"ลิตเติ้ล นายไปกับฉันไม่ได้นะ นายกลัวน้ำไม่ใช่หรอ"เมอร์รู้สึกเศร้าที่เธอไม่สามารถพาคู่หูของเธอไปได้
"เมี้ยว~"ลิ้ตเติ้ลยังคงมองเธอแบบสายตาอ้อนวอน
"ลิตเติ้ลฉันขอร้องล่ะ ฉันสัญญาว่าจะกลับมาหานายให้เร็วที่สุด ฉันไม่อยากให้นายบาดเจ็บนะ"
เธอพูดด้วยสายตาอ้อนวอนสุดฤทธิ์ เธอรอคำตอบจากลิตเติ้ลเขาจะอนุญาตหรือไม่นะ
"เมี้ยว~"ลิ้ตเติ้ลเปลี่ยนจากการคลอเคลียเป็นยืนนิ่ง แต่ก็ส่งสายตาแบบว่า ต้องกลับมาจริงๆนะ
"เฮ้!!อย่ามองแบบนั้นสิลิตเติ้ล ยังไงฉันก็กลับมาอยู่แล้วล่ะ"เธอพูดพร้อมเปิดขวดยานั่นดื่ม
"เจอกันนะลิตเติ้ล ฉันจะรีบกลับมา"เธอค่อยๆลงน้ำทะเลเรื่อยๆจนลับตา
ในใต้บาดาลมันเป็นเหมือนสวรรค์ของเหล่าปลาทะเล ปลาหลากสีที่อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข
เมอร์รินด้ารู้สึกตื่นเต้นที่เพิ่งเคยเห็นเหล่าปลาอย่างชิดใกล้ขนาดนี้
ครืนๆๆๆๆ
อยู่ๆก็มีพายุหมุนใต้น้ำมาจากทางทิศตะวันออก เมื่อเธอได้ยินเสียง เธอแทบตกใจ
เธอพยายามว่ายน้ำหนีมัน เธอจะทำสำเร็จไหม?
ผลปรากฏว่า เธอทำสำเร็จ!!!!
เธอสามารถหลบพายุร้ายนั่นได้แล้ว
เธอรีบมุ่งไปยังนครใต้บาดาลต่อไป
แก้ไขล่าสุดโดย Merinda เมื่อ Wed 22 Jan 2014 - 21:00, ทั้งหมด 1 ครั้ง